Dicen que la vida está llena de casualidades, pero no es casual que sea hoy cuando se reabre este blog. Después de unos meses inactivos, hoy se merecía volver. A lo largo de este tiempo, múltiples hechos o pensamientos han podido llamar suficientemente mi atención como para buscar minutos, despejar mi mente y escribir. Pero ha sido hoy.
La Força d’un Sentiment, que desde ayer por la noche, y una vez más, se ha vuelto a apoderar en grado máximo de mí, me empuja con ímpetu a contar.
És la Força d’un Sentimente blanc i blau, es la fuerza de un Mágico Espanyol, es esa fuerza que, a veces de alegría, a veces de resistencia, los periquitos llevamos dentro…de nuestro corazón.
El 2 de agosto es siempre para la que escribe una fecha especial, resulta que es su santo. Pero este año, ha llegado con el mejor regalo. Una casa nueva, y un 3-0 de inauguración. Nunca hubiera pensado que 40.000 periquitos iban a festejar conmigo esta fecha, o mejor dicho, que me iban a dedicar este magnífico regalo.
2 de agosto de 2009, no ha sido casualidad.
El nuevo campo es cálido, una pequeña bombonera, un recuerdo de ese Sarriá entrañable, que marcó un pasado, pero que ya no condiciona el futuro. Si estábamos contentos entonces, ayer lo estábamos más.
2 de agosto. El azul y el blanco pintaban hasta el último rincón, convirtiendo el nuevo campo Cornellà – El Prat en un cuadro intenso. Los cánticos incansables, lo envolvieron cada vez con más fuerza, elevándolo al mejor concierto. La Fura, las olas, y las risas del público lo transformaban en la fiesta más divertida. Pero sobre todo, el juego en el césped, consiguió firmar el digno espectáculo que debía acompañar la llegada a este nuevo hogar. Un hogar que, en tan solo unas horas, nos lo apropiamos como nuestro, y donde nos sentimos, otra vez, como en casa.
2 de agosto. Entramos en una nueva época. Decimos adiós a sentirnos pequeños…porque somos Grandes. Decimos adiós a condicionantes o excusas…porque los límites ya sabemos que sólo existen para ser superados. Decimos adiós a ser “los otros”…porque somos Nosotros, un nosotros de todas partes, con todos los idiomas y múltiples banderas.
Sabemos que ser de L’Espanyol es algo diferencial, que somos pocos, pero que juntos hacemos ruido, y encima, un ruido que engancha. Que en momentos mágicos, con nosotros están muchos, porque esa Força d’un Sentiment nos lleva a crear algo más que un simple equipo de futbol. Nos lleva a compartir valores de amistad y simpatía, de humildad y superación, a compartir y sonreír.
Y sabemos que sufriremos, pero también que seguiremos.
Ayer minutos antes del espectáculo pirotécnico, un video repasó la historia del club. Lo viví como el momento más emotivo de la noche. Mis recuerdos más nítidos empiezan con Mauri, Lauridsen, Pineda, N’Kono, Golobart….con esa primera UEFA perdida, y ese vaivén en 2ª división. Luego las copas del Rey, y un inolvidable Glasgow, y por supuesto muchos y variados “patiments”…..Pero cada día más, las vivencias “periquitas” son intensas….intensas de colores, de emociones y de ganas de estar.
Ayer me fui del campo pensando que corren nuevos tiempos. Que la vida son siempre etapas, y que a L’Espanyol de Pochettino le ha llegado su hora. Cierto es que para sentirnos cómodos y seguir de fiesta necesitamos, como decía ayer mi padre, que siga entrando el balón. Pero ahora más que nunca, esa Força d’un Sentiment nos empuja hacia delante, a disfrutar, y a vibrar sin miedos y con mucho ímpetu en este nuevo estadio, en nuestra nueva casa.
2 de agosto, no fue casualidad.
enhorabuena por la vuelta al blog y enhorabuena a tu equipo por ser el motivo de esa vuelta 🙂 se admite descanso por vacaciones en breve pero con la promesa de una vuelta en septiembre de forma más regular. pls!!!
Que alegría que estés de vuelta blogera!.
ESO SI QUE ES SENTIMIENTO PITA!!!!
Wellcome back a la blogosfera…!
Como dice mi tocaya, te dejamos unos días de vacaciones, pero luego esperamos que nos ilustres y nos hagas pensar con tus comentarios.
Ah, y víva el día de Santa Pita…! 😉
bueno…..que siiiiii….que intentaremos volver a darle al blog….que si una tiene que ser escritora, tendré que aplicarme más…..jajaja!!! muchas gracias a todos!!
un besito gordo…y aupa español!! je!!!
eps pitita, felicitats pel nou camp (no pas ‘camp nou’), per la tornada al blog i pel teu sant (et vaig felicitar el 15… santa maria)…
torno de japó… a veure si parlem perquè ha estat molt interessant…